Bazen yenilmek ve kabullenmek gerek. Ders çıkarmak gerek. Hayatı düşünmek gerek. Sadece bu dünya size dönmüyor. Siz yoksunuz koca evrende. Bu yağmurlar da size yağmıyor, çiçekler de size açmıyor.
İnsan kendini seçemiyor, bırakıp gidemiyor. Uzun ya da kısa vadede kendini keşfedemiyor. Öğrenmeye çalışıyorsun. Deniyorsun. Olmuyor belki. Ama yılma. Ne olursan ol insani yönünü kaybetme. Kalbini küçültme, ona bu ihaneti yapma. Avuçların hep kocaman olsun. Hep sev, hep gül, hep büyü. Büyümekten korkma. Adım atmaktan, cesaret etmekten korkma. Hayatında inişler de olacak çıkışlar da. Her şeyin bedelini ödeyeceksin. İyi de olsa o bedel ödenecek kötü de.
Kızıyorum insanlığa. Kızıyorum vicdanınıza. Üzülüyorum da kalbime. Alışkın değil çünkü yüreksizliğe, ihanete, sevgisizliğe.. Ben onu öyle yetiştirmedim. N'olur incitmeyin onu. Küsüyor bana sonra, konuşmuyor benimle, ağlıyor. Geceleri en sessiz köşesine çekiliyor. Kabuk bürünüyor ulaşamıyorum. Sesimi duyuramıyorum.
O yüzden, vicdanınızın sesini kalbinizin gözlerini açın!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder