Uzun zamandır sana anlatmam gereken bir şey var. Şimdilerde farkına vardım. Susmayı tercih ediyordum hep. Susarsam geçer sanıyordum. Zaman ilaç olur belki diyordum. Avutuyordum kendimi.
Ne susarak geçti, ne de zaman ilaç olabildi…
Belki de bununla yaşamayı öğrenmeliyim. Budur çaresi. Ama ben böyle bir şey olsun istemiyorum ki. Beni anlayabiliyor musun?
Genelde kimsenin beni anlamadığını düşünürüm hep. Biliyorum sen de anlamayacaksın. Anlatıyorum sana çünkü sessiz kalacağını biliyorum. Yorum yapmayacağını, dinliyormuş gibi yapıp dinlemeyeceğini. Bazen gözlerinin uzağa dalıp beni duyumsamayacağını biliyorum. Bu yüzden anlatıyorum ya zaten.
Ben beni anlamanı beklemiyorum senden. Sadece dinle. Varlığın bana huzur olsun yeter.
....
"Ağlamak için gözden yaş mı akmalı? Dudaklar gülerken insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı? Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır? Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?
Hırsızlık; para, mal mı çalmaktır? Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı?
Solması için gülü dalından mı koparmalı? Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı ?
Öldürmek için silah, hançer mi olmalı? Saçlar bağ, gözler silah, gülüş kurşun olamaz mı? (Victor Hugo)"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder