İyi Ki

Rengimden Alıntılar 

01.02.2017

Seninle karda yürüdük haberin yok.

Müziği son ses açıp, ağaçlı yol bitmeden - iyi ki dedin..
Ben sana, bas gaza! 

Geç uyuyup, en geç biz uyandık.

Kahvaltıları unutacak kadar çok sevmiştik.

Ben çok güzel severim, yerli yersiz gözlerinden öperim.

Sen bilme, görme, es geç.. Başkası ol.

O olmamaya inat et.. Bir yerlerde iyi ki diyen bir sen..

Mutlu günleri hak eden bir ben var.

İyi ki.. 

Bu akşam bunu yazmak geldi içimden. Bir an huzur mu denir ya da garip bir şey mi bilmiyorum.Korkuyor muyum? Ne istiyorum? Amacım ne? Hiçbir fikrim yok. Anlayamıyorum.

Belkide anlamak istemiyorum.. 

"Ben çok güzel severim, yerli yersiz saçlarından öperim."

Ağaç

Yolculuk yaparken arkamızda neler bırakıyoruz?

Kaç insan? Kaç ev? Kaç kaldırım taşı? Kaç ağaç bıraktık geride? Kaç tanesinin ismini biliyoruz. Kaç yaprak düştü ardımızdan?

Mesela bir düzine ağaç arasında kaybolmak istediniz mi?

Hayatı onlar gözünden yaşamayı düşündünüz mü?

İnanın bana, ben her yolculukta o düzine ağaçlarda kaybolmayı düşünüyorum. Şarkı söyleyerek dans etmeyi düşünüyorum. Hayallerimin başka penceresinde buluyorum kendimi. Ağaçlarla, kuşlarla, örümceklerle, karıncalarla konuşmayı düşünüyorum. Kendime bir dünya yaratıyorum. Kökten uca işliyorum tüm senaryoları beynime. Bunun hissiyle yaşıyorum tüm yolculuklarımı.

Belki bir yerlerde bizi bekleyen bir ağacımız vardır? Ne bileyim, belki de biz bir ağaç olmuşuzdur.

Kimi ağaç yapraklarını sermiş toprağa. Kimi üzülmeye yas tutmuş, sararmaya başlamış. Kimi de ömrünün baharında..

An'ın Anlamı

Rengimden Alıntılar
29.12.17

Her gün yeni bir şeyler öğreniyorum. Her gün başka, her gün garip ve bir o kadar da güzel...

Ruhumun ve bedenimin huzurlu hissettiği anları yakalamaya çalışıyorum mesela. O anların kıymetini, değerini anlamaya çalışıyorum. Onları anlamlandırıyorum. Hepsini kafamda bir köşelere yerleştiriyorum. Yeri geliyor üzülüyorum, gülüyorum, hatta ağlıyorum...

Bu bendeki kendini arayış aslında. Büyüdükçe çoğalıyor. Düşünceler derine iniyor. İniyor, iniyor iniyor. Sonra tekrar düşünüyorum. Ve hep düşünüyorum...

"Şimdi yüz üstü kaparak yürüyen mi doğru gider, yoksa dosdoğru yolda yürüyen mi?"

Ben, Sen Olmuşum

Sen, kuşların göç ettiği sonbahar mevsiminde, uzayan yollarsın yönümü gösteren. Çikolata alıp ağzıma attığımda, tadını derinlemesine tattığım ve zevkten dört köşe olduğum, hafif kırık bir tebessümüm olmuşsun. Sabahları alarmı erteleyip biraz daha uyumak istediğim o tatlı uykum. Bazen de korkularım, öfkelerim, hüzünlerim. Aşkı gördüğümde, duyduğumda, kokladığımda, hissettiğimde olan o karmaşa acım olmuşsun, ağlamalarım olmuşsun. Hüzünlü şarkılarımda mırıldanmışım seni. Kulaklığımla son ses müzik dinlerken, bangır bangır şarkı söyleyip delicesine dans ettiğim çılgınlıklarım, aptal gülüşlerimsin. Her anım sensin benim.

Belki de bu hayatta, senin senaryonun içerisinde rolüm vardır.

Bu gece dolunay var. Oturalım sessizce bir köşeye, sen anlat bana masal, uyuklayayım boynunun sıcaklığında..

Ruh Karmaşası

Ruhumun derinliklerinde acı hissediyorum.

Yanıyor sanki orası,

sızlıyor.

Pervane olmuş peşimde,

dönüp duruyor.

Kaçmak istiyorum,

kaçamıyorum.

Tutmuş ayağımdan,

çekiyor beni kendine.

Ağlamak istiyorum,

dökülmüyor yaşlar gözlerimden.

Derin kuytularda gizlenmiş ruhum,

bulamıyorum.

Boğulacakmış gibi oluyorum. Kaçıp gidesim geliyor uzaklara.

Peki ya benimle gelir misin gitmeye kalksam?

Küçük İnsan

Umudun yeşerdiği yerde ne başlar?
Sevgi, özgüven, mutluluk, coşku, heyecan... Hangisi?

Çocukken birçok umudumuz vardı. Düşünüyorum da o zamanlar her şeyimiz vardı aslında. Sevgi vardı, mutluluk vardı, coşku, heyecan, özgüven... Hepsi vardı. Çünkü saftık. Şeffaftık. İçtendik. Boyumuz kadar kötülüklerimiz vardı mesela. İyi de yaşasak günü, kötü de yaşasak uyuklardık her seferinde. Ne kadar uyumak istemesek de sızardık.

"Biz çocukken, çocuk kalplerimizle uykulara saklanırdık."

Ağlamalarımız bile boncuk boncuk dökülürdü yanaklarımızdan. Onlar da ufacıcıktı bizim gibi. Şimdi ise her şey boyumuzu aşan koca bir çınar oldu.

Bakıyorum bir etrafa. İnsanlar kocamaaaan olmuş. Büyüdükçe kalpleri küçülmüş, umutları körelmiş. Nefis sarmış tüm bedenini.

Artık havada kış var. Yağmurlar salıveriyor kendini.

Farkında Olmak

Rengimden Alıntılar 

25.07.2018

    Bazen neyi düşünüyorum biliyor musunuz?

Şöyle bakıyorsun dünyaya, ayaklarını çimlere uzatmış. Ayak bileğinden tenine dokunuyor otlar, gıdıklanıyorsun. Müzik de dinliyorsun bir yandan. Özellikle "The Most Beautiful Songs in the World"
Siz yokmuşsunuz gibi, görünmezmişsiniz gibi bir bakın etrafa, seyredin sizin dışınızda neler olup bittiğini. İnsanların duygularını, ne düşündüklerini tahmin etmeye çalışın. Şu an ben Bolu'dayım mesela. Oturdum üniversitenin çimlerine doğru. Bakıyorum. Tebessüm ediyorum. Esiyor da burada hava, üşüdüm de biraz :)

Hiç düşündünüz mü kaç tane insan geçiyor önünüzden? Ya da yolda yürürken kaç kişiyle geçişiyorsunuz? Belki de o insanlarla farkında olmadan aynı şeyleri düşünüyorsunuz. Birbirinizin hayatına dokunuş yaptınız ama bilmiyorsunuz.

Mesela ben her insanın içine dokunmak isterdim, hepsine tebessümler bırakmak onların hayatına dokunmak isterdim. Her gün her farklı hayattan bir şeyler öğrenmek isterdim.

Evet hala çimlerdeyim. Huzurluyum. Rüzgarı hissediyorum, uçuşan her saç telimi hissediyorum, esen rüzgarda tenimi hissediyorum.

Evet evet ben, rüzgarın ruhuma işleyişini hissediyorum. Peki ya siz?