Serçe

İnsanoğlu garip bir varlık. Sevgiye susuz, değerli olmaya aç. Sırf bu yüzden serçe olmak isterdim. Kanatlarımı kocaman gerdirirdim. Ufka ulaşmaya çalışırdım. Memleketin tüm güzelliklerini görmek isterdim. Sonra kendime uçsuz bucaksız bir yer bulup orada kalırdım hep. İnsanlara yukarıdan bakmak isterdim. Ne yapıyorlar, neye ihtiyaçları var bilmek isterdim. Onlara yardım etmek isterdim. Sevgiye aç insanların pencerelerinde öterdim. Aç insanların kapılarına ekmek bırakırdım. Çocukların omzuna konardım. Yaşlıların ise kalplerine çiçek olurdum. Fakirlerin evlerine bereket olmak isterdim. Zenginlerin ise mutluluk.
Serçeler göç etmezler. Zaten bundandır serçe olmak istemem. Çünkü ben insanları terk etmezdim, yanlarında olurdum. İtip kaksalar bile beni yılmazdım. Yalnızlığa mahkum etmezdim onları. Yerim yuvam belli olurdu. Gelene çayım demlenirdi, gidene de.